انتهای رویای الهه عزیز

سکوت فریاد کشان ،

روایت بی هنگام زمین

چقدر خاموشی ؟!

خوابی عبث و طولانی تا بی نهایت چشمانی که بیهوده تکرار می شوند

روزها و شب ها ؛

سیاهی با سپیده سر می زند

و شب

بوی تلخ و نمناک ؛

و شب بو ها خیس

پوسته ی نازک تن

و خاک ریشه ی بی جان تمام اندوه های جهان ،

بوی شب

امتداد نمناک روز ها

و بی نهایت

ژرف ؛

 دستان خالی زمین

و شیارهای بیهوده ی زمان

تا ابد بی انتها ،

خالی ،

 سیاه . 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: